Ola de novo! Velaquí a nosa segunda entrada.
Hoxe, gustaríanos falar da vellez en si, porque á fin e ó cabo cando nos descoidemos comezarán a sairnos arrugas, perderemos certas facultades... en fin! Farémonos vellos! Pero, dende logo, gañaremos moita experiencia, porque o que vivimos ata este momento non é nada co que nos queda por vivir, e está ben seguir os consellos dos máis maiores porque despois de todo son os que saben da vida.
"Cando envellecemos, a beleza convértese nunha calidade interior."
Aceptamos este grupo porque coidar da xente maior parécenos unha bonita obra, satisfácenos moito saber que os anciáns están no asilo esperando ó xoves a que veñamos nós e que, ó chegar aí se contenten tanto!
Que Celia espere polas piruletas que lle dá Bárbara, as perrenchas de Asunción porque non lle quere ben ós de abaixo, a Enedina que nunca recorda o que comeu o día anterior (e iso que lle dicimos que o apunte!)... e moitos máis detalles!
Mañá imos traer esmalte de unllas para poñelas todas "trendy" e, a ver que tal o pasamos!
Para estarmos no segundo mes do curso xa lle collimos moito cariño a algunhas señoras! Outras fanse de rogar... Pero pronto as conquistaremos!
Saúdos!
son testemuña da alegría de Celia, o pasado xoves, cando me amosou as unllas recén pintadas e ben modernas, por certo. Gustóume moito ese pequeniño detalle. No fondo, estos pequenos detalles son os que non fan felices, atados aos demais. Parabéns pola inicitiva. E lembrade seguir pensando pequenas cousas que poden facerlle máis agradable a estancia, a espera.
ResponderEliminarAs demais non queren pintar as unllas? E abaixo?